เยี่ยมชมเมืองมันโรเวีย เมืองหลวงของประเทศไลบีเรียของฉัน ในคืนวันพฤหัสบดีและในบาร์ที่มีชีวิตชีวาสักแห่ง คุณจะได้เห็นทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีเกี่ยวกับชุมชนการพัฒนาระหว่างประเทศ คุณจะพบเจ้าหน้าที่ช่วยเหลือที่คาราโอเกะ ตะโกนเนื้อเพลง “We Are the World” — และเตือนคนในท้องถิ่นว่า “เราเป็นคนที่ทำให้วันที่สดใสขึ้น ดังนั้นเรามาเริ่มให้กันเถอะ”สิ่งที่พวกเขามอบให้ ณ เวลานั้น คือเงินสำหรับเงินเดือนพนักงานบาร์ในไลบีเรียหลายร้อยคน ซึ่งเป็นงานที่ดีในประเทศที่ ประชากรวัยหนุ่มสาวว่างงานมากถึง 85เปอร์เซ็นต์ แม้ว่าหน่วยงานระหว่างประเทศจะให้ความสนใจกับไลบีเรียตั้งแต่สิ้นสุดสงครามกลางเมืองในปี 2546 แต่ก็ไม่มีอะไรแสดงให้เห็นมากนักสำหรับความพยายามนี้
แน่นอน ความช่วยเหลือเป็นที่ชื่นชม
ในช่วง 14 ปีที่ผ่านมา ความเอื้ออาทรของผู้บริจาคได้ส่งเสริมสันติภาพ เผชิญหน้าและเอาชนะการแพร่ระบาดของโรคอีโบลา ถึงกระนั้นก็ถึงจุดที่การกุศลสามารถกลายเป็นอุปสรรคต่อการรักษาและเคารพผู้คนและประเทศชาติในฐานะหุ้นส่วนไม่ว่าไลบีเรียจะมาถึงจุดดังกล่าวหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้อื่น อย่างไรก็ตาม มีข้อเท็จจริงบางอย่างเกี่ยวกับไลบีเรียที่อยู่เหนือข้อโต้แย้ง: สิบสี่ปีหลังจากสงครามกลางเมืองของเรา การพัฒนาทางเศรษฐกิจที่มีความหมายยังคงไม่สามารถเข้าถึงได้สำหรับชาวไลบีเรียส่วนใหญ่ ไลบีเรียยังคงติดอันดับ 1 ใน 10 ประเทศที่ยากจน ที่สุดในโลก แม้แต่ในบรรดาผู้ที่มีงานทำ ร้อยละ 78 ก็ถือว่าอยู่ในการจ้างงานที่เปราะบาง (ซึ่งหมายความว่าพวกเขาเป็นผู้ทำงานของตนเองหรือเป็นผู้ช่วยเหลือครอบครัว) และ 56 เปอร์เซ็นต์ของผู้หญิงชาวไลบีเรียที่มีอายุระหว่าง 15 ถึง 24 ปี ไม่สามารถอ่านประโยคภาษาอังกฤษได้
เป็นที่ชัดเจนว่ารุ่นปัจจุบันไม่ทำงาน การสนับสนุนของผู้บริจาคควรเป็นการจัดการในช่วงเปลี่ยนผ่าน: เพิ่มความยืดหยุ่น สร้างโอกาสทางการค้า และส่งเสริมการเติบโตของภาคเอกชนที่มีชีวิตชีวาเพื่อดึงดูดการลงทุน นี่ไม่ใช่ประสบการณ์ของไลบีเรีย แต่เรากลับติดอยู่ในวงจรอันตรายของการพึ่งพาอาศัยกัน ซึ่งความช่วยเหลือนั้นก่อให้เกิดความช่วยเหลือมากขึ้น ซึ่งหมายความว่าการทบทวนความสมดุลระหว่างความช่วยเหลือและการค้าจะเกินกำหนด
สิ่งนี้ต้องเริ่มต้นด้วยการที่รัฐบาลมองข้ามความช่วยเหลือเพื่อส่งมอบอนาคตของไลบีเรีย และเป็นผู้นำในการกำหนดลำดับความสำคัญและกรอบการทำงานสำหรับการให้บริการต่างๆ เช่น การดูแลสุขภาพและการศึกษา
นี่ไม่ได้เป็นการโต้แย้งว่าควรเป็นบทบาทของรัฐบาลไลบีเรียในการให้บริการดังกล่าวโดยตรง ในบางกรณีองค์กรพัฒนาเอกชนระหว่างประเทศและหน่วยงานระหว่างรัฐบาลได้ดำเนินการควบคุมหน้าที่ดั้งเดิมของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยอย่างสมบูรณ์เพื่อกำหนดนโยบายและให้บริการ หากปราศจากอำนาจอธิปไตย การควบคุมและความรับผิดชอบตามระบอบประชาธิปไตย ความจริงแล้ว ไลบีเรียก็ไม่ได้มีอำนาจอธิปไตยหรือประชาธิปไตยเลย ประชาชนไม่มีอิสระในการกำหนดเส้นทางของตนเอง
ความช่วยเหลือไม่สามารถเติมเต็มความต้องการของประเทศได้อย่างเต็มที่ ไม่สามารถทดแทนการดำเนินการทางการเมืองได้ รัฐบาลต้องตระหนักถึงสิ่งนี้และปรับปรุงพลเมืองส่วนใหญ่ของตน – หรือต้องรับผิดชอบต่อการไม่ทำเช่นนั้นที่กล่องลงคะแนน
การค้าและการลงทุนเป็นวิธีที่
มีประสิทธิภาพสูงสุดในการบรรลุความก้าวหน้าที่ยั่งยืน การพัฒนาเศรษฐกิจเท่านั้นที่จะสามารถทำลายวงจรการพึ่งพาได้ ถึงกระนั้นนโยบายที่จะปลูกฝังสิ่งนี้ยังขาดอยู่อย่างมากใน ดัชนีการทำธุรกิจประจำปี 2559 ของธนาคารโลกไลบีเรียอยู่ในอันดับที่ 174 ที่น่าหดหู่ใจ ความคล่องแคล่วในภาษาของความช่วยเหลือระหว่างประเทศนั้นดีมาก แต่ไลบีเรียต้องการความเป็นผู้นำที่เข้าใจเศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างเหมาะสม
ซึ่งหมายถึงการเปลี่ยนจากการสกัดเป็นเศรษฐกิจแบบเกษตรกรรม แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่าชาวไลบีเรียส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในฟาร์ม แต่ประเทศก็นำเข้าอาหารส่วนใหญ่
ด้วยการจัดตั้งธนาคารพัฒนาบรรษัทการเกษตรขึ้นใหม่ เราสามารถจัดหาอุปกรณ์ที่ได้รับการอุดหนุน ปุ๋ย และเมล็ดพันธุ์ที่ได้รับการปรับปรุง เพื่อให้เกษตรกรสามารถขยายผลผลิตและเลี้ยงประเทศได้อีกครั้ง
ควรจัดการเรื่องคอรัปชั่นด้วย นักลงทุนไม่มีความมั่นใจ ว่าเงินทุนของพวกเขาจะถึงปลายทางที่ตั้งใจไว้ ที่แย่ไปกว่านั้น รัฐบาลของประธานาธิบดีเอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากชุมชนความช่วยเหลือระหว่างประเทศ ได้ปล่อยให้ วัฒนธรรมการไม่ต้องรับโทษ พัฒนาในประเทศ ซึ่งการโกงเงินและสินบนกลายเป็นสกุลเงินทั่วไป สิ่งนี้จะหยุดก็ต่อเมื่อเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตถูกดำเนินคดีและเป็นตัวอย่างเท่านั้น การลงทุนจากต่างประเทศจะตามมาในไม่ช้า
ท้ายที่สุดแล้ว ชาวไลบีเรียต้องการศักดิ์ศรีในการทำงาน พวกเขาไม่ต้องการพึ่งพาองค์กรการกุศลเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว รัฐบาลชุดปัจจุบันมีเวลา 12 ปีในการดำเนินการเรื่องนี้ แต่เราพบว่าตัวเองมีเศรษฐกิจในจุดที่เราเริ่มต้น — ถ้าไม่แย่ไปกว่านี้
ขณะนี้ไลบีเรียอยู่ห่างจากการเลือกตั้งทั่วไปไม่ถึงสองเดือน การแข่งขันที่จะถึงนี้จะเป็นการตัดสินว่าไลบีเรียจะยังคงพึ่งพาความช่วยเหลือจากส่วนอื่นๆ ของโลกต่อไป หรือถอนตัวออกจากเครื่องช่วยชีวิตที่กำลังพัฒนา
แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไลบีเรียจะต้องกลับมาควบคุมอีกครั้งด้วยการกำหนดลำดับความสำคัญและเงื่อนไขในการสู้รบของตนเอง จะต้องจัดลำดับความสำคัญของการลงทุนและการค้ามากกว่าความช่วยเหลือด้านการพัฒนา เมื่อนั้นจะสามารถทำลายวงจรการพึ่งพาอาศัยกันและได้รับศักดิ์ศรีที่ชาวไลบีเรียสมควรได้รับ
Credit ;ribeha.net
longchampoutletsaleonline.net
arcadecrafting.com
fofan.org
alyandajfans.com
halo50k.com
newcoachfactory.com
fascistgaming.net
shamsifard.com
authenticnationalspro.com
infamousclan.net
synergyfactor.net
